Złamanie Collesa to jedno z najczęściej występujących urazów u osób starszych, głownie u kobiet ze względu na częstszy rozwój osteoporozy. Powstaje wskutek złamania dystalnej  nasady kości promieniowej, wraz z grzbietowo-promieniowym przemieszczeniem odłamu. Dochodzi do niego w trakcie upadku na wyprostowaną rękę, której nadgarstek jest poddany silnemu przeciążeniu i ulega uszkodzeniu. Pojawia się wtedy ostry ból oraz obrzęk w okolicy stawu nadgarstkowego. W takim przypadku trzeba jak najszybciej udać się do lekarza, który zdecyduje o metodzie leczenia. Kluczową rolę odgrywają też zabiegi rehabilitacyjne, które pozwalają odzyskać funkcje nadgarstka.

 

 

Złamanie Collesa – jak do niego dochodzi?

Złamanie Collesa występuje u starszych mężczyzn oraz kobiet po 65 roku życia. Jest to spowodowane osłabieniem struktury kości wskutek osteoporozy spowodowanej menopauzą. W trakcie upadku na część dłoniową ręki dochodzi do pęknięcia kości promieniowej w nadgarstku. Uraz pojawia się także dzieci w wyniku upadków, ponieważ ich układ kostny nie jest jeszcze w pełni wykształcony. Natomiast u nastolatków uraz występuje wskutek wypadków, np. gry w piłkę nożną, itd. Jednak u młodych i zdrowych osób, kości zrastają się szybko. Natomiast u starszych i kobiet cierpiących na osteoporozę proces zrastania trwa dłużej.

Złamanie Collesa może mieć dwojaką postać: stabilne i niestabilne. W pierwszym przypadku odłamy nie ulegają przemieszczeniu, a powierzchnie stawowe pozostają w stałym kontakcie. W drugim przypadku dochodzi do złamanie wieloodłamowego lub wewnątrzstawowego.

Złamanie Collesa – objawy

Złamanie Collesa charakteryzuje się kilkoma objawami, na które warto zwrócić uwagę po upadku na dłoń. Należą do nich:

• ból, który nasila się podczas próby poruszania dłonią
• obrzęk i/lub zasinienie tkanek miękkich okolicy  nadgarstka
• wyraźne zaczerwienienie skóry w miejscu urazu
• zwiększona ciepłota opuchniętego miejsca
• deformacja nadgarstka, jeżeli doszło do złamania z przemieszczeniem kości (ręka przybiera charakterystyczne ułożenie zwane bagnetowym – odwrócony widelec)

Złamanie Collesa – metody leczenia

Złamanie Collesa może spowodować niedrożność naczyń krwionośnych i tętnic, a w konsekwencji niedokrwienie dłoni. Dlatego należy jak najszybciej udać się do lekarza, który sprawdzi te funkcje. Najczęściej w celu uzyskania obrazu zmian wykonywane jest badanie RTG. Jeżeli złamanie jest skomplikowane, to lekarz może zlecić rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową. Badania te pozwalają uzyskać dokładny obraz zmian, w tym również naczyń krwionośnych i tętnic.

W ciężkich przypadkach (przy złamaniach niestabilnych, wieloodłamowych, przemieszczonych) przeprowadzana jest operacja. Natomiast u pacjentów ze złamaniem stabilnym najczęściej stosuje się leczenie zachowawcze w postaci redukcji odłamów i unieruchomienia na okres 6-8 tygodni. Wówczas zakłada się ortezę na  staw promieniowo-nadgarstkowy. Taki stabilizator można ściągać na czas zabiegów rehabilitacyjnych. W rehabilitacji stosowane są ćwiczenia izometryczne palców oraz ćwiczenia czynne barków i łokci, mobilizacje w stawach w obrębie ręki, a w kolejnym etapie nadgarstka. Działania te mają na celu przywrócenie zginania i wyprostu w stawie promieniowo-nadgarstkowym, uruchomienie przywiedzenia dołokciowego i odwiedzenia dopromieniowego, a także pronacji i supinacji. Ponadto ich celem jest utrzymanie siły i masy mięśni w uszkodzonej kończynie. W końcowej fazie rehabilitacji wykonywane są ćwiczenia czucia głębokiego oraz zręczności, ćwiczenie funkcjonalne.

Złamanie Collesa jest groźne, ponieważ może spowodować niedokrwienie dłoni wskutek przesunięcia kości nadgarstka. W przypadku podejrzenia wystąpienia tego urazu, należy jak najprędzej udać się do lekarza, aby nie doszło do powikłań. Zarówno w okresie noszenia ortezy, jak i po jej całkowitym ściągnięciu należy wykonywać manualne zabiegi rehabilitacyjne, które są odpowiednio dobrane.