Palec boiskowy – objawy i leczenie

Palec boiskowy – objawy i leczenie

Palec boiskowy to nadwyrężenie pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego, do którego dochodzi podczas wymuszonego i nagłego zgięcia palucha w górę. Często dochodzi do niego u osób grających w piłkę nożną lub rugby w sytuacji, gdy zawodnik stoi na palcach, a następnie jego stopa zostaje popchnięta w przód i przyciśnięta do podłoża. Jednak do urazu może dojść także u osób, które nie uprawiają sportu. Jak rozpoznać ten rodzaj urazu oraz jak przebiega jego leczenie?

 

stopa na piłce nożnej

 

Paluch boiskowy – przyczyny

Paluch boiskowy powstaje wskutek nadwyrężenia pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego. To szereg uszkodzeń kompleksu torebkowo-więzadłowego pierwszego stawu śródstopno-paliczkowego.

Dochodzi do niego nie tylko u piłkarzy lub biegaczy, lecz także u osób, które narażają stawy paluchów na nadmierne przeciążenia i wygięcia. Uraz powstaje wskutek zbyt nadmiernego zgięcia grzbietowego na twardym podłożu. Przyczynami występowania palucha boiskowego mogą być także przebyte mikrourazy, które w efekcie powodują uszkodzenie pierwszego stawu lub zmiany zwyrodnieniowe. Do urazu najczęściej dochodzi na sztucznej powierzchni darniowej oraz w wyniku noszenia nieodpowiedniego obuwia, które nie zapewnia prawidłowej stabilizacji stopy. 

Paluch boiskowy – objawy

Paluch boiskowy objawia się silnym bólem w wyniku urazy, tuż u podstawy palucha. Ból nasila się w trakcie chodzenia i przenoszenia ciężaru ciała na uszkodzoną stopę. Może pojawić się chód antalgiczny, jak też tendencja do odciążania pierwszego promienia przez supinację stopy.

U niektórych pacjentów występuje również zaczerwienie skóry lub krwiak podskórny. Z czasem staw staje się sztywniejszy, a zakres ruchowy mocno ograniczony. Może dojść do powstania zmian degeneracyjnych stawu lub wyrośli kostnych po stronie grzbietowej kości śródstopia. Uraz można podzielić na 3 stopnie:

I –naciągnięcie kompleksu torebkowo-więzadłowego -niewielki ból, nieznaczne ograniczenie ruchu stopy oraz lekki obrzęk

II –częściowe rozerwanie kompleksu torebkowo-więzadłowego- silny ból, mały krwiak i obrzęk oraz problemy z chodzeniem

III –rozerwanie kompleksu torebkowo-więzadłowego- silny i rozległy ból, duży obrzęk, krwiak oraz niemożność poruszania się

Paluch biegacza – leczenie

Leczenie palucha biegacza rozpoczyna się od badania rentgenowskiego RTG lub rezonansu magnetycznego. W przypadku uszkodzeń I stopnia, możliwe jest wykonywanie lekkich ćwiczeń rehabilitacyjnych. Stosowany jest także taping (plaastrowanie), czyli naklejanie na palucha specjalnych taśm, które odciążają staw i niwelują ból lub orteza. Staw można chronić, obniżając poziom aktywności, wydłużając przerwy na odpoczynek i czas ich trwania. Przy tym stopniu urazu powrót do sprawności ruchowej odbywa się dość szybko.

W przypadku urazu II stopnia, wymagana jest dłuższa przerwa od aktywności fizycznej, a staw musi zostać unieruchomiony. Chory poddawany jest rehabilitacji w celu likwidacji obrzęku, bólu oraz powrotu stawu do sprawności ruchowej. Najcięższy jest uraz III stopnia, ponieważ wymaga całkowitego odciążenia kończyny, a leczenie odbywa się operacyjnie. Istnieje duże ryzyko przemieszczania się części kości lub chrząstki stawowej. Po zabiegu wymagane są odpowiednio dobrane zabiegi fizjoterapeutyczne. Natomiast do cięższych ćwiczeń, pacjent może przejść dopiero po całkowitym ustąpieniu bólu.

Paluch boiskowy, nazywany też paluchem darniowym, może pojawić się u każdego. Dlatego warto nosić obuwie, które stabilizuje podeszwę stopy i nie pozwala na nadmierne wygięcie stawu śródstopno-paliczkowego

. O specjalne wkładki ortopedyczne i obuwie, w szczególności powinny zadbać osoby po przebytym urazie.