Schorzenia kręgosłupa są jedną z najczęstszych przyczyn obniżenia sprawności i komplikacji w codziennym funkcjonowaniu. Dyskopatia szyjna to uszkodzenie krążka międzykręgowego, które może prowadzić do ucisku na nerw rdzeniowy, co skutkuje zaburzeniem czucia, bólem i zaburzeniem pracy mięśni. Najczęściej dotyczy szyjnego odcinka kręgosłupa. Czym dokładnie jest to schorzenie i jaką funkcję pełni kołnierz ortopedyczny w leczeniu?

 

 

Dyskopatia szyjna – objawy

W przebiegu dyskopatii w odcinku szyjnym mamy do czynienia z całym szeregiem objawów. Dochodzi do znacznego ograniczenia ruchomości, osłabienia siły mięśniowej w obrębie kończyn górnych, skurczów i przykurczów, drętwienia palców lub całej ręki, osłabienia funkcji kończyn górnych, zaburzeń czucia czy też niedowładów. Ponadto, pacjenci odczuwają promieniujący ból, który obejmuje następujące obszary:

• łopatkę
• ramię
•  przedramię
• dłoń

Dyskopatia szyjna – przyczyny

Przyczyn dyskopatii szyjnej jest wiele i nie zawsze da się ich uniknąć. Najczęstszą są zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa związane przede wszystkim z wiekiem. Czynnikami nasilającymi powstawanie tego schorzenia są m.in. przeciążenia kręgosłupa, brak ruchu, stres, powtarzające się urazy czy też nieprawidłowa praca ciała.

Dyskopatia szyjna często jest spowodowana garbieniem się lub nadmiernym wysuwaniem głowy w stosunku do barków, m.in. w trakcie pracy przy biurku. W przypadku wystąpienia przewlekłych dolegliwości, chory jak najprędzej powinien rozpocząć leczenie. Jednym z rozwiązań jest kołnierz ortopedyczny, który stabilizuje górną część kręgosłupa.

Funkcje kołnierza ortopedycznego w dyskopatii szyjnej

U niektórych pacjentów stosowany jest kołnierz ortopedyczny z ortezą (miękki lub sztywny). Kołnierz sztywny stosowany jest po przebytych urazach kostno-stawowych, które zwiększają ryzyko uszkodzenia rdzenia kręgowego. Natomiast kołnierz miękki, np. kołnierz Schantza noszą pacjenci cierpiący na dyskopatię w lżejszych stadiach choroby. Kołnierz ortopedyczny zapobiega nadmiernemu opuszczaniu głowy (np. garbieniu się), które powoduje przeciążenie krążka międzykręgowego. Dzięki temu włókna krążka mogą się zregenerować. Jednak nie zawsze stosowanie kołnierza ortopedycznego przynosi zamierzone efekty. Częściowe usztywnienie szyi powoduje u wielu osób dyskomfort oraz bóle głowy. Poza tym długotrwałe noszenie kołnierza może prowadzić do zesztywnienia mięśni karku. Dlatego to rozwiązanie należy traktować jako dodatkową formę leczenia (w przypadku doboru kołnierza ortopedycznego ważny jest jego rozmiar oraz sposób jego zakładania). Natomiast kluczową rolę pełnią ćwiczenia z fizjoterapeutą.

Dla pacjentów, którzy zgłaszają się do nas z dyskopatią, dobieramy indywidualne ćwiczenia, m.in. w zależności od pozycji, w której pacjent w ciągu dnia spędza najwięcej czasu i odczuwa ból. Celem ćwiczeń jest wzmocnienie i rozciąganie mięśni przykręgosłupowych i szyi, które stabilizują kręgi.

Do najczęściej wykonywanych należą: zabiegi manipulacji, mobilizacji, rozciągania oraz neuromobilizacji. W celu zmniejszenia bólu, u niektórych pacjentów stosujemy taping, czyli naklejamy specjalne taśmy, które częściowo odciążają mięśnie i kręgosłup.

Celem fizjoterapii jest:

• zmniejszenie bólu
• redukcja napięcia mięśniowego
• uzyskanie balansu między antagonistycznymi grupami mięśni
• przywrócenie prawidłowej ruchomości w poszczególnych odcinkach kręgosłupa

Po zakończeniu rehabilitacji warto systematycznie stosować zabiegi fizjoterapeutyczne, aby wzmacniać mięśnie przykręgosłupowe oraz zapobiegać nawrotom bólu.