Dysfunkcje stawu barkowo – obojczykowego, często są związane ze zwyrodnieniem lub uszkodzeniem struktur, które powstaje wskutek przeciążeń oraz innych czynników. Objawem charakterystycznym jest ból, występujący podczas wysiłku, a z czasem nawet w stanie spoczynku. Schorzenie może być także związane z dysfunkcją odcinka szyjnego kręgosłupa. Jakie są dokładne objawy dysfunkcji stawu barkowo – obojczykowego? Jak przebiega leczenie i fizjoterapia?

 

 

Dysfunkcje stawu barkowo-obojczykowego – objawy

Dysfunkcje stawu barkowo-obojczykowego spowodowane zmianami zwyrodnieniowo – przeciążeniowymi, wywołują stopniowo nasilające się objawy. Głównym symptomem jest ból, który pojawia się w obrębie  stawu barkowo-obojczykowego, zwykle w jego przedniej części. Promieniuje do ramienia oraz obejmuje szyję. U wielu pacjentów współistnieje ból głowy. W początkowej fazie, ból występuje podczas przeciążenia stawu barkowo – obojczykowego, w trakcie czynności wymagających uniesienia kończyny ponad poziom głowy. Nasila się w wyniku wykonywania ruchów złożonych i wywołujących większe przeciążenia, np. pchanie, dźwiganie lub rzucanie. W szczególności jest odczuwalny podczas treningów wymagających wysiłku fizycznego.

U wielu pacjentów ból występuje w nocy, gdy śpią na chorym barku. Niektórzy odczuwają przeskakiwanie w stawie barkowo – obojczykowym. Kolejnym objawem jest tkliwość uciskowa stawu, a niekiedy obrzęk. Staw staje się niestabilny, a chory ma problem z unoszeniem kończyny. W zaawansowanym stadium można zauważyć uniesienie obojczyka względem wyrostka barkowego.

Dysfunkcje stawu barkowo – obojczykowego – leczenie

W leczeniu dysfunkcji stawu barkowo – obojczykowego w stanie ostrym, pacjent powinien ograniczyć wysiłek fizyczny do niezbędnych czynności. Chory staw może zostać unieruchomiony za pomocą temblaku lub ortezy. Pomocne są środki przeciwbólowe oraz maści przeciwzapalne. U niektórych osób do stawu wstrzykiwane są sterydy. Kluczową rolę w leczeniu odgrywa fizjoterapia. Celem zabiegów jest redukcja bólu, zwiększenie zakresu ruchu kończyny i niwelacja napięć mięśniowych.

Zastosowanie znajduje indywidualna terapia manualna oraz masaż tkanek głębokich. Pozwalają uzyskać prawidłową i bezbolesną pracę obręczy barkowej. Z pacjentem przeprowadzane są również ćwiczenia, których celem jest przywrócenie prawidłowych wzorców ruchowych. Odpowiednia rehabilitacja zmniejsza ryzyko wystąpienia dysfunkcji stawu w przyszłości. W przypadku znacznego uszkodzenia struktur stawu, konieczna może okazać się operacja. Natomiast po zabiegu, kluczową rolę odgrywa rehabilitacja, która zapobiega powstaniu trwałych zrostów oraz pozwala odzyskać zakres ruchowy kończyny.

Dysfunkcje stawu barkowo – obojczykowego mogą mieć wiele przyczyn. Dlatego przed rozpoczęciem rehabilitacji, konieczne jest ustalenie przyczyny oraz określenie stopnia zmian w stawie.