Zamrożony bark to inaczej zarostowe zapalenie torebki stawowej. W większości schorzenie dotyka ludzi w wieku 40-60 lat, częsciej kobiet oraz osób, które intensywnie uprawiają sport, w wyniku którego dochodzi do przeciążenia barków. Jakie są objawy i metody leczenia tego schorzenia?

 

 

Zamrożony bark – przyczyny

Zamrożony bark często pojawia się u kobiet po 40 roku życia. Przyczynami jego powstawania mogą być zaburzenia gospodarki hormonalnej lub czynniki autoimmunologiczne. W grupie podwyższonego ryzyka znajdują się osoby cierpiące na cukrzycę insulinozależną, żyjące w przewlekłym stresie oraz z wysoką zawartością tkanki tłuszczowej. Istnieją 3 fazy zamrożonego barku:

Faza zamarzania – trwa od 1 do 8 tygodni i charakteryzuje się niewielkim bólem, który występuje podczas wykonywania codziennych czynności (podczas ruchu) oraz nasila się nocą. Pacjenci często tłumaczą sobie taki stan przeciążeniem barku. Wraz z rozwojem schorzenia, dochodzi do lekkiego zesztywnienia barku, pacjenci ustawiają ramię w przywiedzeniu i rotacji wewnętrznej zmniejszenia zakresu ruchu, a ból staje się coraz silniejszy, nawet w stanie spoczynku.

Faza zamrożenia (postępującego sztywnienia)- trwa od 9 do 16 tygodni. Dolegliwości bólowe w fazie spoczynku stają się mniej intensywne i nasilają się najczęściej w nocy. Pomimo że pacjent nie odczuwa silnego bólu w dzień, to dochodzi do coraz większego zesztywnienia barku, pojawia się ograniczenie ruchomości we wszystkich płaszczyznach, które uniemożliwia wykonywanie wielu codziennych czynności, np. zapięcie pasów w samochodzie.

Faza odmrażania (topnienia)- trwa od 12 do 14 tygodni, a zesztywnienie do pewnego stopnia ustępuje, następuje powolne odzyskiwanie ruchomości. Jednak u większości pacjentów przechodzi do barku przeciwnego. Pomimo ustąpienia dolegliwości konieczne jest leczenie, ponieważ bark samoistnie nie powraca do pełnej sprawności, co z czasem daje się we znaki.

Zamrożony bark – leczenie

Zamrożony bark powinien możliwie szybko zostać poddany leczeniu. W kuracji stosuje się m.in.: falę uderzeniową, pole elektromagnetyczne, krioterapię oraz TENS. Kluczową rolę odgrywają jednak manualne zabiegi fizjoterapii. U naszych pacjentów często wykonujemy pracę na punktach spustowych, aby zniwelować dolegliwości bólowe. Ponadto stosujemy zabiegi powięziowe oraz na bruzdach mięśniowych.  W celu przywrócenia prawidłowego napięcia tkanek oraz zakresu ruchu, wykonywane są: ćwiczenia rozciągające oraz masaż tkanek głębokich. Kluczową rolę pełni edukacja pacjenta, która ma na celu prawidłowego postępowanie w codziennych czynnościach, aby nie przeciążać barku.

Zarostowe zapalenie torebki stawowej powinno być jak najwcześniej leczone, aby nie zdążyło rozwinąć się do zaawansowanego stopnia. Im dłużej trwający stan zapalny oraz zesztywnienie stawu, tym większe ryzyko nawrotu schorzenia w przyszłości lub wystąpienia urazu. Dlatego kluczową rolę w takich przypadkach odgrywają zabiegi fizjoterapii, które warto rozpocząć tuż po zdiagnozowaniu schorzenia.