Zwichnięcie barku jest częstym urazem z uwagi na dużą ruchomość stawu. Bark składa się z głowy kości ramiennej, częściowo stykającej się z panewką łopatki. Wskutek nagłego przeciążenia połączenie to zostaje zerwane. W cięższych przypadkach, głowa kości ramiennej może wypaść z torebki stawowej. Wskutek urazu mechanicznego dochodzi do ,,wybicia barku”, czyli utraty kontaktu głowy kości ramiennej z panewką stawu ramienno-łopatkowego, co w medycynie nazywane jest zwichnięciem. Jakie są objawy i na czym polega rehabilitacja po takim urazie?
Zwichnięcie barku – przyczyny urazu
Zwichnięcie barku najczęściej jest spowodowane upadkiem, wykręceniem lub silnym uderzeniem barku. Skutkiem działania sił jest odwodzenia w bok i zewnętrzna rotacja wyprostowanego barku. Istnieją 2 rodzaje zwichnięcia, w zależności od kierunku przemieszczenia głowy względem panewki łopatki:
Przednie zwichnięcie stawu ramiennego – to częsty uraz stawu barkowego, który może wielokrotnie powracać. Jest skutkiem ustawienia ręki w odwiedzeniu i rotacji zewnętrznej. Dochodzi wówczas do wyważenia głowy kości ramiennej w kierunku przednim. Uszkodzone zostają również więzadła leżące na torebce stawowej oraz ścięgno mięśnia podłopatkowego.
Tylne zwichnięcie stawu ramiennego – najczęściej występuje, gdy ramię ustawione jest w pozycji przywiedzenia oraz rotacji wewnętrznej. Występuje rzadziej niż pierwszy, ponieważ najczęściej jest skutkiem wypadków motocyklowych lub rowerowych.
Dodatkowo przyczynami schorzenia mogą być uwarunkowania genetyczne czy też uprawianie przez lata sportu typu pływanie.
Objawy zwichnięcia barku
Zwichnięcie barku jest skutkiem wypadku komunikacyjnego lub upadku na ramię. Jeśli pojawią się poniższe symptomy, może to świadczyć o wybiciu barku:
- ból barku o bardzo dużej intensywności
- obrzęk i deformacja ramienia
- krwiak w miejscu wybicia stawu
- ograniczona ruchomość stawu
- sina skóra w miejscu urazu
- drętwienie i pieczenie kończyny, w przypadku urazu nerwu
W przypadku odczuwania silnego bólu po upadku, należy udać się do lekarza, który stwierdzi, czy nie doszło do zwichnięcia.
Zwichnięcie barku – leczenie
Leczenie zwichnięcia barku zależy od stopnia uszkodzenia. W leczeniu zachowawczym stosuje się m.in. trójkątną chustę czy temblak. W cięższych przypadkach, zostaje przeprowadzona operacja. Bark zostaje również unieruchomiony, aby tkanki szybciej mogły się regenerować. Kluczową rolę w powrocie do sprawności ruchowej, pełni rehabilitacja. Stosowane są ćwiczenia, których celem jest zwiększenie zakresu ruchowego stawu. W początkowym etapie, wykonywane są powoli i bez obciążeń. W kolejnym etapie, celem ćwiczeń jest zwiększenie siły mięśni naramiennych, odpowiadających za stabilizację barku. W przypadku bólu, stosowany jest kinesiotaping, czyli oklejanie barku specjalnymi plastrami. To pozwala uzyskać lepszą stabilizację oraz zapobiega przeciążaniu barku podczas codziennych czynności.
Zwichnięcie barku to uraz, który może nawracać. Dlatego rehabilitacja musi zostać zakończona dopiero, gdy w stawie zostanie przywrócony pełny zakres ruchowy oraz stabilizacja. Warto co pewien czas stosować zabiegi fizjoterapii, aby zmniejszyć ryzyko nawrotu urazu.
