Oparzenia są nieprzyjemnymi doświadczeniami, ponieważ wywołują ból i pozostawiają blizny. Skutki poparzeń mogą być także niebezpieczne dla zdrowia, dlatego nie wolno ich bagatelizować. Poza leczeniem farmakologicznych, potrzebna jest fizjoterapia. Na czym polegają zabiegi i jakie efekty przynoszą?

 

 

Klasyfikacja poparzeń

Poparzenia dzielą się na kilka stopni, w zależności od zmian w tkance skórnej, które wywołują. Należą do nich:

• I stopień – dochodzi tylko do powierzchniowego oparzenia naskórka, co wywołuje lekki obrzęk i ból. Jednak rana goi się szybko i najczęściej bez powikłań.
• Stopień II – oparzeniu ulega prawie cała warstwa naskórka oraz płytsze warstwy skóry właściwej. Występuje ból oraz widoczne pęcherzyki, które wypełnione są płynem surowiczym. Goją się wolno i mogą pozostawiać niewielkie blizny lub przebarwienia skórne.
• Stopień III – oparzeniu ulega naskórek oraz głęboka warstwa skóry właściwej. Pojawia się ból, a z czasem świąd. U niektórych pacjentów występuje martwica naskórkowo – skórna. Ten typ poparzeń często pozostawia blizny.
• Stopień IV – oparzeniu ulegają tkanki na całej grubości skóry właściwej. Występuje silny ból, a rany goją się długo. Dochodzi także do uszkodzenia receptorów skóry. Po zagojeniu pozostają blizny.
• Stopień V  – obejmują poparzenia całej grubości skóry oraz mogą uszkadzać tkanki położone pod jej powierzchnią, np. ścięgna, mięśnie, kości lub stawy.

Leczenie oparzeń

W przypadku oparzeń cięższego stopnia, rany goją się długo i towarzyszy temu ból. Poza środkami farmakologicznymi lub przeszczepem, potrzebna jest odpowiednia do uszkodzeń fizjoterapia. W tym celu wykonywane są zabiegi, które przyspieszają regenerację tkanek oraz usprawniają mikrokrążenie krwi i limfy. To sprawia, że do uszkodzonych tkanek dopływa więcej substancji odżywczych i tlenu, przez co prędzej się regenerują. Wykonywane są zabiegi manuale, których celem jest zwiększenie siły mięśni, elastyczności ścięgien oraz zakresu ruchowego stawów – jeśli zostały uszkodzone. Stosowana jest też fizykoterapia. W etapie gojenia, wykonywana jest praca mobilizacyjna na bliźnie, w stopniu, w jakim to możliwe. Fizjoterapia jest niezbędna także po przeszczepach tkanek, które są przeprowadzane w przypadku ciężkich poparzeń i martwicy tkanek.

Oparzenia powstają nagle pod wpływem działania gorącego czynnika, np. wody, mleka, itd. Ważne: jeśli czynnik przyklei się do skóry (np. stopiony plastik, materiał, itd), to nie wolno go odrywać, lecz należy polać zimną wodą i zaczekać na przyjazd karetki. Zerwanie siłą, może spowodować jeszcze większe uszkodzenia oparzonej skóry. Trzeba pamiętać o systematycznych zabiegach fizjoterapii, które przyspieszają gojenie oraz zapobiegają degradacji uszkodzonych tkanek.