Metoda Maitlanda została stworzona przez australijskiego fizjoterapeutę Geoffrey Maitland, który miał na celu przygotowanie terapii, która pozwoliłaby na przywrócenie pełnej funkcjonalność. Procedura miała obejmować zniesienie dolegliwości bólowych, przywrócenie odpowiedniej ruchomości w stawie oraz minimalizację niepożądanego napięcia mięśniowego. Zaproponowana przez niego metoda fizjoterapeutyczna składa się z trzech elementów: badania, terapii i oceny.
Na czym polega metoda Maitlanda?
Podstawą metody Maitlanda jest aktywne zaangażowanie pacjenta w podejmowanie decyzji klinicznych. Terapeuta musi pozostawać otwarty na informacje przekazywane przez chorego. Jednocześnie rehabilitacja powinna opierać się na priorytecie przywrócenia funkcjonalnego zakresu ruchu w stawie. Podczas całego procesu leczniczego następuje ciągła weryfikacja skuteczności stosowanych technik manualnych. Informacja na temat ustąpienia lub nasilenia bólu oraz zwiększenia ruchomości stanowią sygnał dla terapeuty, w jaki sposób poprowadzić dalsze leczenie.
Do podstawowych technik terapeutycznych zalicza się mobilizację oraz manipulację. Pierwszy termin oznacza określony zestaw biernych ruchów, nad którymi pacjent ma ciągłą kontrolę. Manipulacje natomiast odnoszą się do technik leczniczych z wykorzystaniem szybkich ruchów, które przekraczają aktualny zakres ruchu pacjenta.
Jakie są wskazania do zastosowania metody Maitlanda?
Metoda Maitlanda jest powszechnie wykorzystywany w terapii licznych schorzeń. Pomaga w zwalczaniu dolegliwości bólowych kręgosłupa, w tym wpływa na poprawę ruchomości odcinka szyjnego. Stosowana jest w przypadku ograniczeń w ruchu, objawiających się bólem lub sztywnością. Ponadto przynosi pozytywne rezultaty w leczeniu dolegliwości związanych z: przeciążeniowym bólem odcinka krzyżowo-lędźwiowego, łokcia tenisisty, zespołu Th4, zespołu ciasnoty podbarkowej oraz w terapii zwyrodnień stawów biodrowych i kolanowych. Terapia zalecana jest także pacjentom po przebytej artroplastyce stawu kolanowego, po złamaniach kości szyjki kości udowej oraz po skręceniu stawu skokowego.
Ponadto techniki manipulacyjne i mobilizacyjne są skuteczne w leczeniu zapalanie ścięgna Achillesa i rozcięgna podeszwowego oraz w terapii ograniczeń neurologicznych np. po udarze. Przynoszą też zadowalające efekty w terapii osób ze schorzeniami reumatoidalnymi, do których należą zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Terapia ma wtedy na celu zachowanie jak największej funkcjonalności stawów nieobjętych zapaleniem. Bywa także stosowana w aktywizacji ruchowej osób w podeszłym wieku.
Jakie techniki rehabilitacyjne wykorzystuje się podczas stosowania metody Maitlanda?
Podczas stosowania technik manipulacyjnych i mobilizacyjnych pacjent przyjmuje wskazaną przez fizjoterapeutę pozycję, która umożliwi maksymalne odciążenie tkanek. Dzięki rozluźnieniu pacjenta ograniczone zostaje ryzyko wystąpienia skurczów oraz zwiększa się skuteczność przeciwbólowa stosowanych zabiegów. Jednocześnie odpowiednie ułożenie ciała chorego pozwala na przeprowadzenie procedury w wybranym kierunku.
Sposób przebiegu terapii zależeć będzie od obszaru ciała. W przypadku leczenia dysfunkcji w stawie skroniowo-żuchwowym mobilizacja ruchów dodatkowych i fizjologicznych ma na celu umożliwienie pacjentowi pełne otwarcie ust w przypadku występowania charakterystycznego klikania oraz blokowania się stawu. Podczas wystąpienia zespołu stawu łokciowego mobilizacja dotyczyć będzie natomiast tkanek otaczających nerwy. Pomocniczo zastosowane zostaną przy tym dodatkowe techniki ślizgowe nerwów.