Nerw łokciowy należy do nerwów splotu łokciowego oraz obejmuje unerwienie ruchowe  i czuciowe. Dlatego wskutek jego porażenia, dochodzi do zaburzenia czucia i ruchu, a u pacjentów występuje tzw. ręka szponiasta. Jakie są przyczyny i objawy tego schorzenia? W jaki sposób przebiega leczenie?

 

 

Przyczyny porażenia nerwu łokciowego

Przyczyną porażenia nerwu łokciowego najczęściej są urazy kości ramiennej oraz stawu łokciowego – złamanie lub zwichnięcie. Dochodzi do nich wskutek upadku, a symptomy uszkodzenia mogą wystąpić tuż po urazie lub po upływie kilku lat. Bezpośrednią przyczyną jest ucisk kostniny na nerw łokciowy. Natomiast uszkodzenie nerwu może być wywołane także stanem zapalnym lub działaniem toksycznych substancji. Schorzenie pojawia się u osób, które często wspierają się na łokciu oraz wykonują niektóre zawody, np. zegarmistrz lub pozostają w długotrwałym ucisku wywołanym opatrunkiem gipsowym. Inną przyczyną porażenia jest tzw. zespół rowka nerwu łokciowego – to skutek przeciążania kończyny dominującej.  Powstałe w ten sposób mikrouszkodzenia, tworzą zmiany bliznowate, które tworzą ucisk na nerw.

Objawy porażenia nerwu łokciowego

Porażenie nerwu łokciowego wywołuje problemy z ruchem stawu promieniowo-nadgarstkowego oraz palców. Pacjent nie może samodzielnie zgiąć ręki w nadgarstku w pełnym zakresie ruchu. Następuje zmniejszenie siły zgięcia palców oraz niemożność ich rozstawienia i zestawienia. Osłabieniu ulega ruch przywodzenia kciuka.  W początkowym stadium, charakterystycznym objawem porażenia nerwu łokciowego jest tzw. ręka szponiasta. Nazwa wzięła się stąd, że palce (w szczególności 4 i 5) w stawach śródręczno-paliczkowych, stają się nadmiernie proste i jednocześnie zgięte w stawach międzypaliczkowych – przypominają szpony. Dochodzi do przykurczów oraz zaniku mięśni międzykostnych i kłębu. Pojawia się zaburzenie krążenia w tkance dłoni, które powoduje, że skóra staje się sina i chłodna. U pacjentów z porażeniem, często współistnieje uszkodzenie innych nerwów w obrębie kończyny.

Leczenie porażenia nerwu łokciowego

Po zdiagnozowaniu porażenia nerwu łokciowego, stosowane jest leczenie zachowawcze(tylko w przypadku, gdy włókna ruchowe nie są zajęte). Kluczową rolę odgrywa fizjoterapia. W początkowym etapie z pacjentem wykonuje się codzienne ćwiczenia bierne z uciskiem na powierzchnie stawowe, których celem jest przyspieszenie regeneracji. Jeśli pacjent odzyskuje sprawność kończyny,  po pewnym czasie wykonywane są ćwiczenia izometryczne i synergistyczne oporowe. Ich celem jest zwiększenie siły zgięcia ręki w nadgarstku oraz palcach. W ostatnim etapie rehabilitacji, zostają wprowadzone ćwiczenia czynne w odciążeniu. Pomocna jest także fizykoterapia, np. laseroterapia, ultradźwięki, itd.

Porażenie nerwu łokciowego to częsty skutek urazu lub stanu zapalnego. Natomiast wcześnie rozpoczęte leczenie, pozwala odzyskać pacjentowi sprawność ruchową ręki oraz zapobiega powikłaniom.