Choroba Haglunda, potocznie nazywana jest piętą Haglunda. To jałowa martwica kości piętowej a dokładniej wyniosłość kostna występująca tylko na górnym biegunie kości piętowej, wywołana niedokrwieniem tkanek. Skutkiem jest martwica tkanki kostnej oraz narośl na pięcie. Choroba powoduje silny ból
w okolicach pięty i z czasem uniemożliwia choremu prawidłowe chodzenie. Warto wiedzieć, że ból w tej części stopy może być spowodowany również zapaleniem ścięgna Achillesa. Jak rozpoznać chorobę Haglunda, na czym polega leczenie oraz  fizjoterapia?

 

 

Choroba Haglunda – czym dokładnie jest?

Choroba Haglunda jest zaliczana do chorób pięt. Została odkryta przez Patrica Haglunda, stąd jej nazwa. Określana jest również mianem jałowej martwicy kości piętowej lub ostrogą Haglunda. Skutkiem występowania pięty Haglunda są narośl na kości piętowej oraz podrażnienie ścięgna Achillesa. U pacjentów w zaawansowanym stadium, występuje ból i obrzęk pięty, a także zwiększona wrażliwość na dotyk w tej okolicy. Schorzenie często jest błędnie określana mianem choroby Severa. Jednak w przeciwieństwie do niego, martwica obejmuje całą kość piętową, a nie jedynie fragment.

Przyczyny występowania choroby Haglunda

Choroba Haglunda jest skutkiem przewlekłego napięcia w mięśniach kulszowo–goleniowych, ktore powodują uszkodznie ścięgna Achillesa w miejscu jego przyczepu do kości piętowej. U niektórych pacjentów dochodzi także do urazów ścięgna Achillesa. W grupie ryzyka zapadnięcia na piętę Haglunda, znajdują się osoby z wrodzoną wadą budowy lub ustawienia stóp (koślawość tyłostopia oraz stopa wydrążona). Kolejną przyczyną powstawania schorzenia mogą być przebyte urazy stopy w okolicy pięty, np. silne stłuczenia, a nawet noszenie niewygodnego obuwia ze sztywnym zapiętkiem, który obciera okolice ścięgna piętowego. W szczególności ważne jest dopasowanie butów o odpowiedniej twardości podeszwy oraz wkładek, do wykonywania ćwiczeń siłowych lub biegania. Ryzyko wystąpienia choroby Haglunda zwiększa także otyłość, ponieważ duża masa ciała powoduje silny ucisk na piętę. Choroba ta występuje u obu płci choć częściej dotyka młode kobiety oraz biegaczy.

Objawy choroby Haglunda

Choroba Haglunda wywołuje objawy o różnej intensywności. Najbardziej charakterystycznymi są:

• przewlekły ból pięty –  nasila się podczas zginania stopy i pojawia się rano, podczas chodzenia lub biegania
• narośl nad piętą – ma postać grubej i zrogowaciałej skóry
• obrzęk w okolicy guza piętowego
• podrażniona i zaczerwieniona okolica przyczepu ścięgna Achillesa
• wystająca kość na pięcie
• zaostrzenie bólu pięt, przy zmianie dotychczasowego miękkiego obuwia na sztywniejsze, np. trampków na buty trekkingowe
• zaczerwienienie i zwiększona ciepłota skóry w okolicy pięty

Jak przebiega leczenia i fizjoterapia choroby Haglunda ?

Choroba Haglunda leczona jest zachowawczo lub chirurgicznie – w zależności od stopnia zaawansowania. W leczeniu zachowawczym, stosowane jest specjalne obuwie oraz wkładki, które odciążają chorą piętę. W chore miejsce nakładane są maści zmniejszające obrzęk i ból. Lekarz może zalecić środki steroidowe. Fizjoterapia w chorobie Haglunda,  polega na wykonywaniu zabiegów fizykalnych, które obejmują: krioterapię, laser, fonoforezę, fale radiowe, magnetoterapię lub falę uderzeniową. Zabieg zostaje dobrany indywidualnie, odpowiednio do stanu pacjenta. Fizjoterapia polega też na edukacji pacjenta odnośnie odpowiedniego postępowania na co dzień. Podczas chodzenia, chory powinien ustawiać stopę w sposób, który nie wywołuje bólu. Dzięki temu koordynacja ruchowa nie zostanie zaburzona. Do manualnych zabiegów stosowanych fizjoterapii, należą: suche igłowanie, masaż tkanek głębokich lub manipulacje mięśniowo–powięziowe.  W ciężkich przypadkach przeprowadzany jest zabieg chirurgiczny, podczas którego martwe tkanki zostają usunięte.

Choroba Haglunda powinna być jak najprędzej leczona, aby nie dopuścić do rozwoju martwicy. Trzeba pamiętać, że niedowład stóp, negatywnie pływa na cały układ ruchowy oraz postawę ciała. Dlatego w przypadku bólu w stopie, należy skonsultować się z lekarzem i w razie potrzeby rozpocząć fizjoterapię i leczenie.