Choroba Dupuytrena (przykurcz Dupuytrena) to przykurcz rozcięgna dłoniowego powodującego zgięciowe ustawienie palców. Najczęściej dotyczy obu dłoni, z różnym stopniem objawów. Rozwija się stopniowo i nie wywołuje bólu. Natomiast w zaawansowanym stadium, utrudnia codzienne funkcjonowanie choremu, ponieważ może prowadzić do zesztywnienia palców będącego następstwem bliznowacenia. Jakie są jej objawy, leczenie i jak przebiega rehabilitacja?
Choroba Dupuytrena – przyczyny występowania
Przyczyny choroba Dupuytrena do dziś nie zostały dokładanie ustalone. Jednak u większości pacjentów, schorzenie ma podłoże genetyczne. Do czynników, które zwiększają ryzyko jej wystąpienia należą:
- Uszkodzenie nerwu łokciowego
- Choroby układu nerwowego wywołujące m.in. zmiany w korzeniach nerwowych splotu ramiennego
- Przeciążanie tkanek miękkich , np. wskutek wykonywania powtarzalnych czynności. W takim przypadku dochodzi do mikrourazów i zwłóknienia tkanek.
- Płeć – chodzenie częściej dotyka mężczyzn niż kobiet
- Wiek – powyżej 50 lat
- Cukrzyca lub padaczka
- Palenie papierosów
- Alkohol
Choroba Dupuytrena – objawy schorzenia
U pacjentów z chorobą Dupuytrena charakterystycznym objawem jest przykurcz rozcięgna dłoniowego – głównie 4 i 5 palca ręki (rzadziej, ale zdarzają się przypadki, że choroba atakuje kciuk i pierwszy fałd międzypalcowy). To skutek choroby włókien podłużnych rozcięgna. U niektórych osób z czasem dochodzi do zwężania dłoni. W obrębie dłoni mogą występować także guzki, wyraźne wciągnięcia skóry oraz zgrubienia tkanki podskórnej. W zaawansowanym stadium, odwodzenie i prostowanie palców jest utrudnione. Pacjenci odczuwają przy tym drętwienie, mrowienie lub pojawiają się parestezje w obrębie dłoni. Dolegliwości bólowe w okolicy guzka lub pasma pojawiają się zwłaszcza pod wpływem silniejszego nacisku). Choroba Dupuytrena ze względu na wartość kątową przykurczu, dzieli się na 4 etapy rozwoju:
- Zajęcie włókien podłużnych rozcięgna, a przykurcz w stawie śródręczno – paliczkowym wynosi maksymalnie 30°.
- Przykurcz w stawie śródręczno – paliczkowym wynosi maksymalnie 90°.
- Dochodzi do zajęcia głębokich warstw rozcięgna wraz z włóknami poprzecznymi. Natomiast kąt zgięcia w stawach śródręczno – paliczkowych oraz międzypaliczkowych bliższych, wynosi ponad 90°.
- Choroba obejmuje także rozcięgna prostowników.
Choroba Dupuytrena – leczenie i fizjoterapia
Leczenie choroby Dupuytrena najczęściej polega na przeprowadzeniu zabiegu chirurgicznego. Do często stosowanych należy fasciotomia igłowa, która przeprowadzana jest z zastosowaniem miejscowego znieczulenia. Zabieg pozwala rozdzielić zgrubiałą tkankę, która powoduje przykurcze – za pomocą igły. Natomiast skuteczniejszym zabiegiem, który zmniejsza ryzyko nawrotu jest fasciotomia całkowita. Polega na całkowitym przecięciu lub usunięciu przerośniętych tkanek wywołujących przykurcz. W cięższych przypadkach wykonywana jest dermofasciotomia, podczas której chirurg wycina zgrubiałą tkankę podskórną oraz fragment skóry. Następnie ubytek zostaje wypełniony fragmentem skóry pobranym z innej partii ciała – najczęściej ręki lub pachwiny.
Po każdym zabiegu chirurgicznym, niezbędna jest rehabilitacja, która pozwala przywrócić pełną sprawność dłoni. Czas pełnej regeneracji zależy od stopnia przykurczu oraz predyspozycji organizmu. Wykonywany jest masaż tkanek głębokich, który przyspiesza ich regenerację. Natomiast w celu zmniejszenia obrzęku i bólu po operacji, dłoń zostaje uniesiona ponad poziom serca, a pacjent z pomocą fizjoterapeuty delikatnie porusza palcami. W późniejszym etapie wykonywane są ćwiczenia wzmacniające mięśnie rąk oraz poruszanie palcami.
Choroba Dupuytrena utrudnia codzienne funkcjonowanie, ponieważ z czasem prowadzi do problemów lub zdrętwienia palców. Fizjoterapia może spowolnić jej rozwój, natomiast całkowite wyleczenie jest możliwe za pomocą zabiegu chirurgicznego. W takim przypadku zabiegi fizjoterapii są niezbędne w celu przywrócenia funkcji palców.
