Kolano skoczka to entezopatia więzadła rzepki, która powstaje wskutek przeciążenia wierzchołka rzepki lub patologicznych zmian w jej obszarze. Najczęściej pojawia się u osób uprawiających sport lub wykonujących pracę , podczas której dochodzi do przeciążeń kolan. Jakie są dokładne przyczyny i objawy tego schorzenia? Jak przebiega leczenie i rehabilitacja?
Kolano skoczka – przyczyny
Kolano skoczka wbrew pozorom nie dotyka tylko osób, które często wykonują skoki. Rzepka stawu kolanowego ma postać drobnej kości, połączonej z kością udową i piszczelową za pomocą więzadła rzepkowego. Dzięki temu siła z mięśnia czworogłowego uda jest przenoszona na podudzie. Natomiast kolano skoczka powstaje wskutek zbyt dużego przeciążenia rzepki, co powoduje jej urazy i osłabienie struktury. W najgorszym przypadku dochodzi do jej zerwania. Uraz często występuje wśród zawodowych sportowców, np. piłkarzy, koszykarzy, itd. Schorzenie dotyka też osób, które amatorsko wykonują ćwiczenia fizyczne, np. podnoszenie ciężarów, bieganie po nierównym terenie, itd. Na kolano skoczka cierpią osoby z dużą nadwagą lub wskutek przeciążenia stawu, np. podczas zeskakiwania ze schodów. Schorzenie może być spowodowane wadliwą budową rzepki, złą techniką wykonywania niektórych ćwiczeń oraz niewłaściwego ustawienia osiowego nogi.
Kolano skoczka – objawy
Kolano skoczka wywołuje objawy z różną intensywnością w zależności od stopnia uszkodzenia rzepki. W początkowej fazie chory odczuwa ból wyłącznie po zaprzestaniu wysiłku fizycznego, np. po bieganiu. W średniozaawansowanym stadium ból pojawia się nawet podczas powolnego chodzenia lub rozgrzewki przed treningiem. Utrzymuje się też po zaprzestaniu aktywności fizycznej. Natomiast w zaawansowanym stadium kolana skoczka dochodzi do urazu stawu kolanowego, a nawet do naderwania lub zerwania rzepki. Ból ma charakter kłujący, a chory odczuwa go najmocniej podczas wchodzenia po schodach. Następnie dochodzi do obrzęku w obrębie kolana. Więzadło rzepki może być wrażliwe na dotyk. U niektórych pacjentów pojawia się zaburzenie stabilności kolana, a nawet zesztywnienie. Nieleczone schorzenie prowadzi do osłabienia i zaniku mięśni.
Kolano skoczka – leczenie
Leczenie kolana skoczka odbywa się za pomocą środków farmakologicznych (leki przeciwzapalne i przeciwbólowe powinny być przyjmowane w początkowej fazie urazu lub wyłącznie wtedy, gdy objawy utrudniają codzienne funkcjonowanie), fizykoterapii (zwykle obejmuje zabiegi z zakresu krioterapii i elektroterapii), operacji ( w momencie, gdy inne metody leczenia nie przyniosły efektów) i fizjoterapii, która zapobiega ponownym urazom oraz dalszej degradacji stawu kolanowego. W okresie leczenia pacjent powinien unikać przeciążania kolana, aby nie zaostrzać objawów schorzenia. U pacjentów z naderwaną lub zerwaną rzepką kolanową niezbędna jest operacja. Podczas zabiegu lekarz usuwa uszkodzone tkanki miękkie więzadła, a w niektórych przypadkach również część wierzchołka rzepki. Dzięki temu możliwa jest szybsza regeneracja kolana. Po operacji stosowana jest fizykoterapia oraz fizjoterapia.
Chory w okresie rekonwalescencji nosi specjalny stabilizator stawu. Fizykoterapia obejmuje krioterapię oraz zabiegi przyspieszającego regenerację. Do przywrócenia pełnej sprawności ruchowej stawu, niezbędne są ćwiczenia rehabilitacyjne. Manualne zabiegi obejmują rozciąganie stawu kolanowego w celu zapobiegania zrostom oraz przywrócenia prawidłowego zakresu ruchowego. Poza tym ćwiczenia stymulują nerwy, dzięki czemu niwelują ból. Kolejnym celem ćwiczeń fizjoterapeutycznych jest wzmocnienie mięśni w obrębie kolana, aby poprawić jego stabilność. U niektórych pacjentów stosowany jest taping, który zwiększa stabilizację kolana oraz łagodzi ból.
Kolano skoczka to schorzenie, które dotyka osób poddających stawy kolanowe dużym przeciążeniom. Dlatego w przypadku zauważenia pierwszych niepokojących objawów, należy jak najprędzej zacząć wykonywać ćwiczenia rehabilitacyjne, które zapobiegną dalszej degradacji rzepki kolanowej oraz pozwalają uniknąć operacji.
